Het vervolg

Toen het Brielse Meer geen optie meer leek, verlegde DWL de aandacht naar de Beerenplaat, een eiland ten noorden van Oud-Beijerland in de Oude Maas. Daar was 120 hectare beschikbaar.

De Waterleidingwet (1957) gaf de Nederlandse provincies de bevoegdheid om de openbare drinkwatervoorziening te reorganiseren . In vergelijking met andere provincies had Zuid-Holland veel waterleidingbedrijven. In 1938 waren er tachtig. De Gedeputeerde Staten van de provincie Zuid-Holland wilde er minder die groter waren.

Reorganisatieplan
Een speciaal ingestelde werkgroep presenteerde in 1984 een reorganisatieplan: een duinwaterleidingbedrijf in Zuid-Holland West, een grondwaterleidingbedrijf in Zuid-Holland Oost en een oppervlaktewaterleidingbedrijf in Zuid-Holland Zuid. Dit plan werd goedgekeurd door de Provinciale Staten. Al snel werd de DWL als trekker van het oppervlaktewaterleidingbedrijf Zuid-Holland Zuid naar voren geschoven.

Oprichting WZHZ
In 1988 werd NV Waterleidingbedrijf Zuid-Holland Zuid (WZHZ) op papier opgericht. Het plan was dat deze NV alle negen waterleidingbedrijven in Zuid-Holland Zuid ging overnemen. Toen Schipluiden zich in 1988 aansloot bij de Westlandsche Drinkwaterleiding Maatschappij (WDM) waren dit er nog maar acht.

Dordrecht sluit aan
De gemeente Dordrecht zat eigenlijk niet te wachten op samenvoeging met de andere waterleidingbedrijven. Zij wilde liever de distributie van water combineren met de levering van elektriciteit, gas en kabeltelevisie. Toen de plannen steeds concreter werden startte de N.V. Regionaal Energiebedrijf Dordrecht (RED) toch de onderhandelingen met de WZHZ, waarin de gemeente Rotterdam en de BHW ook zaten. Op 25 maart 1991 sloten de gemeente Rotterdam en NV RED een overeenkomst waarbij werd afgesproken om tegelijk vanaf 1 januari 1992 beide waterleidingbedrijven onder de WZHZ samen te laten gaan. De BHW zou dan ook op dat moment instromen.

Tegenstanders
Buiten de DWL, het RED en de BHW waren er nog vijf waterleidingbedrijven, de WDM en de gemeentelijke waterleidingbedrijven van Delft, Schiedam, Vlaardingen, en Maassluis. Alle vijf waren tegenstanders van de driedeling van provincie Zuid-Holland. Deze waterleidingbedrijven wilden in eerste instantie niet bij de WZHZ. Ze hadden het plan om samen één regio te vormen. Dit plan bleek in de praktijk niet realiseerbaar en kreeg ook geen goedkeuring van de provincie. Inmiddels overlegden Schiedam, Vlaardingen en Maassluis over de verzelfstandiging en samenvoeging van hun nutsbedrijven. In 1990 kwam dit overleg in een beslissend stadium. Besloten werd tot de oprichting van een NV Nutsbedrijf Vlaardingen/Maassluis en een NV Openbare Nutsbedrijven Schiedam.

De goedkeuring door de provincie was afhankelijk gesteld van een loyale medewerking aan de reorganisatie. De drie gemeenten stemden daarop in met de overdracht van hun waterleidingen. Kort daarop besloten ook de gemeente Delft en de WDM hun waterleidingbedrijven over te dragen. Het waterleidingbedrijf Schiedam werd medio 1993 overgedragen, dat van Vlaardingen/Maassluis en de WDM eind 1993. Delft was de hekkensluiter op 24 maart 1994.

WBE en DWB werkten sinds het begin van de WBE vaak samen op diverse gebieden in de watersector. Ze merkten dat de bedrijfsculturen van beide bedrijven sterk overeen kwamen op punten als actiegerichtheid, commercieel bewustzijn en kostenbewustzijn. Ook de geleverde waterproducten en het type klanten leken sterk op elkaar. In de loop van de tijd groeide de overtuiging dat een fusie voor beide bedrijven voordelig zou zijn.

Krachtenbundeling
Beide bedrijven hadden een afzet in de industriële watermarkt die niet door monopolie werd beschermd. Hierdoor hadden ze last van concurrentiedruk van elkaar. Een fusie zou dat probleem oplossen. Door de krachten te bundelen, zouden beide bedrijven als marktleider verder kunnen groeien, zonder te bezwijken onder elkaars concurrentiedruk.

Inname Biesboschwater
Een eventuele fusie zou de WBE ook meer zekerheid geven over het gebruik van Maaswater vanuit de spaarbekkens in de Brabantse Biesbosch. De WBE was hiervan bijna volledig afhankelijk. Aan het begin van de 21e eeuw nam de WBE ruim 83% van het Biesboschwater af. Alleen had WBE een minderheidsbelang in de N.V. Waterwinningbedrijf Brabantse Biesbosch. Te weinig om haar wensen door te kunnen voeren. Het samengaan met Delta Waterbedrijf zou direct leiden tot een meerderheidsbelang.

Fusie
Al deze voordelen leidden ertoe dat de WBE in 2004 fuseerde met DWB. Bij deze fusie gingen beide partijen gelijkwaardig op in het nieuwe bedrijf. Dat betekent dat 50% van de aandelen in handen zijn van de eigenaren van de WBE en 50% in handen van de eigenaar van DWB.

Evides
Een passende naam voor het nieuwe waterbedrijf werd gevonden in ‘Evides Waterbedrijf'. Evides komt van evident, helder. Maar ook van ‘la vie’, leven, waar water de basis voor is. De naam voldeed aan de gestelde randvoorwaarden: Evides is neutraal, past bij beide partners en is niet regionaal gebonden.