Watersnoodramp Biesbosch van onschatbare waarde

Het is niet helemaal duidelijk hoe de situatie was ontstaan. Er gaat sinds de gebeurtenis een verhaal rond over een boer uit Wieldrecht, die een greppel in een dijk zou hebben gegraven om het land van zijn buurman onder water te laten lopen. Hierbij zou de dijk echter compleet doorgebroken zijn doordat de boer een te groot gat had gegraven. Anderen zeggen dat het komt doordat hertog Willem VI toestemming had verleend aan de inwoners van Achthoven om een uitwateringsluis met een gang naar de Maas te mogen openen, zonder toestemming van de dijkgraaf of de raad van de Groote Waard. Een andere verklaring is dat de dijken simpelweg niet sterk genoeg waren in die tijd en dat een grote storm voor het laatste zetje zorgde.  

Hoogleraar Vossius schreef een eeuw later het volgende over de ramp: “Twee en zeventig dorpen met zoveel kerken versiert zijn door de wateren ingeslokt welker toornspitsen nauwelijks den volgenden dag te zien waaren.” 

Er ontstond een enorme watervlakte op de plaats waar de overstroming had plaatsgevonden. Later kwamen hier en daar eilandjes naar boven. Het gebied is nu bekend als de Biesbosch: het grootste zoetwatergetijdengebied van Europa. Ook de plaats waar nu de spaarbekkens met water van Evides liggen is gevormd door deze watersnoodramp van 600 jaar geleden.

Van toen naar nu 

Tot op de dag van vandaag zijn de gevolgen van de Elisabethvloed merkbaar: het zoetwatergetijdegebied De Biesbosch, waar de drie spaarbekkens van Evides liggen, is tijdens deze vloed gevormd. De spaarbekkens vormen een belangrijke schakel in onze drinkwatervoorziening en -zuivering. In deze buffers wordt oppervlaktewater uit de rivier de Maas opgeslagen, zodat er altijd voldoende zoet water op voorraad is, selectieve inname van water uit de Maas mogelijk is, en een natuurlijke (voor)zuivering kan plaatsvinden. Het water wordt vervolgens via ondergrondse transportleidingen naar de productielocaties gepompt. Daar wordt het zorgvuldig gezuiverd tot drink- of industriewater.

En straks? 

Als de waterkwaliteit van de Maas achterblijft door lozingen, zal het aantal en / of de duur van innamestops in de toekomst kunnen toenemen. Bij lange innamestops komt ook de waterkwaliteit in de bekkens zelf in het geding, bijvoorbeeld doordat het risico van blauwalgen toeneemt. Daarom blijft Evides continu werken aan de robuustheid van haar (drink)watervoorziening, onder andere door de bekkens verder te optimaliseren en de noodinnamepunten te optimaliseren.